SOS pregnancy
Zoals beloofd mijn tweede bericht.
Ik wil jullie graag vertellen over mijn zwangerschap. Hoe ik dit beleefd heb een welke veranderingen ik lichamelijk en emotioneel heb doorgemaakt.
Pfff...klinkt allemaal heel zwaar he? Ik beloof het luchtig te houden!
Jes,zwanger!
Mijn zwangerschap was gepland we waren dus superblij toen de zwangerschapstest na de 1 ste maand al positief bleek te zijn ( bleek ook goed te zijn voor het ego van mijn vriend...). Maar als ik heel eerlijk ben was dit zo onverwacht snel, dat ik mij die eerste weken niet meer zo goed kan herinneren.
Even "fast forward" dus naar de eerste echo (12 weken). De gynaecoloog wist ons toen al te vertellen dat het een jongetje was. Vanaf dat moment begon voor mij de zwangerschap pas echt, een kleine stoere jongen in mijn buik die mij ooit mama zou noemen!
Scary shit!
Wat niemand je verteld, is dat zwanger zijn super "scary" is! Maar echt! Bij de minste pijn of een raar gevoel (en die heb je veel) denk je "is dit normaal?". Zouden die groenten wel goed gewassen zijn? Uitkijken naar elke echo, maar stiekem toch ook met een klein hartje, hopen dat alles nog steeds in orde is. Jep, en ik die dacht dat ik niet zo'n bezorgde mama ging zijn....het begon al tijdens de zwangerschap :-) .
Mijn lijf niet meer!
Waar ik me niet op kon voorbereiden is hoe mijn lichaam ging reageren op de zwangerschap. Je moet weten, ik ben nooit"een dikke" geweest. Vóór mijn zwangerschap had ik een gewicht van ongeveer 55 kg (165 cm). Wanneer ik tijdens mijn eerste bezoek bij de gynaecoloog op de weegschaal ging staan, was dit plots al 65 kg. Oei, ik zal toch maar opletten wat ik eet, dacht ik toen nog!
Even een korte anekdote:
In het begin van mijn zwangerschap zijn we op vakantie geweest naar Griekenland. Mijn lichaam was al aan het veranderen dus tijdens het inpakken, de dag voor vertrek, pas ik nog even mijn bikini. Zit als gegoten! Sun, beach and coctails (euh...water) here we come! Daar aangekomen ben ik klaar voor een plons in het zwembad en ik trek dus mijn bikini aan....what? Te klein, nee geen beetje te klein...Mijn "mama boobs" puilen al uit mijn bikini (ok, misschien een heel klein beetje overdreven). Gevolg: huilen met tuiten , kwaad zijn op mijn vriend ( ah ja want het is zijn schuld dat mijn borsten op 1 dag beslisten te groeien) en op bikini jacht!
Tijdens elk bezoek bij de gynaecoloog of vroedvrouw waren er een heel pak kilo's bij. In de helft van mijn zwangerschap deed ik zoals iedereen een suikertest. Negatief! De gynaecoloog wist me toen te vertellen dat het grotendeels vocht is een dat ik hormonaal extreem reageer op de zwangerschap. En extreem was zeker wel het juiste woord! Voor jullie de cijfers op een rijtje:
Vóór: 55kg
Na:103kg
Nu ken je de reden waarom ik mezelf een beetje ben kwijtgeraakt tijdens mijn zwangerschap. Zowel lichamelijk als emotioneel was dit enorm moeilijk.
Hoe ik daarmee omging en hoe ik dit na de zwangerschap aanpak horen jullie in één van mijn volgende berichten. Next up : hoe overleef je een bevalling van ongeveer 40 uren. :-)
Lieve mensen,
Bedankt om ook deze post te lezen.
Als jullie graag soortgelijke of tegenovergestelde ervaringen willen delen, hot ik die graag!
Ik wil jullie graag vertellen over mijn zwangerschap. Hoe ik dit beleefd heb een welke veranderingen ik lichamelijk en emotioneel heb doorgemaakt.
Pfff...klinkt allemaal heel zwaar he? Ik beloof het luchtig te houden!
Jes,zwanger!
Mijn zwangerschap was gepland we waren dus superblij toen de zwangerschapstest na de 1 ste maand al positief bleek te zijn ( bleek ook goed te zijn voor het ego van mijn vriend...). Maar als ik heel eerlijk ben was dit zo onverwacht snel, dat ik mij die eerste weken niet meer zo goed kan herinneren.
Even "fast forward" dus naar de eerste echo (12 weken). De gynaecoloog wist ons toen al te vertellen dat het een jongetje was. Vanaf dat moment begon voor mij de zwangerschap pas echt, een kleine stoere jongen in mijn buik die mij ooit mama zou noemen!
Scary shit!
Wat niemand je verteld, is dat zwanger zijn super "scary" is! Maar echt! Bij de minste pijn of een raar gevoel (en die heb je veel) denk je "is dit normaal?". Zouden die groenten wel goed gewassen zijn? Uitkijken naar elke echo, maar stiekem toch ook met een klein hartje, hopen dat alles nog steeds in orde is. Jep, en ik die dacht dat ik niet zo'n bezorgde mama ging zijn....het begon al tijdens de zwangerschap :-) .
Mijn lijf niet meer!
Waar ik me niet op kon voorbereiden is hoe mijn lichaam ging reageren op de zwangerschap. Je moet weten, ik ben nooit"een dikke" geweest. Vóór mijn zwangerschap had ik een gewicht van ongeveer 55 kg (165 cm). Wanneer ik tijdens mijn eerste bezoek bij de gynaecoloog op de weegschaal ging staan, was dit plots al 65 kg. Oei, ik zal toch maar opletten wat ik eet, dacht ik toen nog!
Even een korte anekdote:
In het begin van mijn zwangerschap zijn we op vakantie geweest naar Griekenland. Mijn lichaam was al aan het veranderen dus tijdens het inpakken, de dag voor vertrek, pas ik nog even mijn bikini. Zit als gegoten! Sun, beach and coctails (euh...water) here we come! Daar aangekomen ben ik klaar voor een plons in het zwembad en ik trek dus mijn bikini aan....what? Te klein, nee geen beetje te klein...Mijn "mama boobs" puilen al uit mijn bikini (ok, misschien een heel klein beetje overdreven). Gevolg: huilen met tuiten , kwaad zijn op mijn vriend ( ah ja want het is zijn schuld dat mijn borsten op 1 dag beslisten te groeien) en op bikini jacht!
Tijdens elk bezoek bij de gynaecoloog of vroedvrouw waren er een heel pak kilo's bij. In de helft van mijn zwangerschap deed ik zoals iedereen een suikertest. Negatief! De gynaecoloog wist me toen te vertellen dat het grotendeels vocht is een dat ik hormonaal extreem reageer op de zwangerschap. En extreem was zeker wel het juiste woord! Voor jullie de cijfers op een rijtje:
Vóór: 55kg
Na:103kg
Nu ken je de reden waarom ik mezelf een beetje ben kwijtgeraakt tijdens mijn zwangerschap. Zowel lichamelijk als emotioneel was dit enorm moeilijk.
Hoe ik daarmee omging en hoe ik dit na de zwangerschap aanpak horen jullie in één van mijn volgende berichten. Next up : hoe overleef je een bevalling van ongeveer 40 uren. :-)
Lieve mensen,
Bedankt om ook deze post te lezen.
Als jullie graag soortgelijke of tegenovergestelde ervaringen willen delen, hot ik die graag!
Reacties
Een reactie posten